scorebord

Luzerner Open 2008

Op dinsdag 28 oktober j.l. was het dan eindelijk zo ver; Ik ging mee op avontuur in Zwitserland om een aantal partijtjes te schaken. ’s Middags had ik mijn bagage al in Bergen afgegeven bij Erik Jostmeijer en ’s avonds ging ik eerst nog voor de interne competitie schaken in Koedijk. Volgens het voorlopige programma dat de week daarvoor aan het bord hing, zou ik tegen Ronald Brink moeten schaken, maar Jan van Dam kennende was Ronald de enige waar ik niet op hoefde te rekenen. Erik had ’s middags al gezegd dat ik wellicht tegen Willem Punt zou moeten spelen en zijn profetische gave bewees zich maar weer eens. Ik had het idee dat Willem noch ik erg blij waren met deze partij vlak voor ons vertrek naar Luzern, maar het moest gebeuren. Het werd alsnog een leuke partij waarin Willem gaandeweg het initiatief naar zich toe trok en ik me moest redden met een kwaliteitoffer. Daarna won ik wel een pion en kreeg steeds meer initiatief. Toen Willem me uiteindelijk dwong tot dameruil, dacht ik dat een remise aanbod wel terecht was. Dat werd echter gedecideerd afgewezen. Met minder tijd op de klok dacht Willem zijn kwaliteitsvoordeel in winst te kunnen omzetten. Een later remise aanbod van hem kon ik echter niet aannemen, omdat ik ondertussen de winst al in handen had. Het was grappig te merken dat iedereen die de partij zag (en Willem zeker) dacht dat ik zeker zou verliezen. Willem kreeg te horen dat hij de verkeerde pion had opgespeeld en anders had winst hem niet kunnen ontgaan. Beste clubgenoten, ik heb naderhand gekeken en ik zag wel een zekere remise voor Willem, maar geen winst. Het behoeft geen uitleg dat er in de urenlange autorit die volgde af en toe nog even over dit resultaat gesproken werd…

Omstreeks om half één kwam Erik Willem en mij ophalen bij De Rietschoot en gingen we eerst Gerard uit Spierdijk ophalen en daarna Dick Brugman bij Muiderberg. De volgende morgen naderden we Basel en besloten de dag te besteden aan wat leuke uitstapjes. Eerst reden we door het Zwarte Woud oostwaarts om bij Schaffhausen de Zwitserse grens over te gaan. Daar hebben we de wereldberoemde watervallen bezocht.

Toen we weer wegreden bij de watervallen bleek de achterklep nog open te staan en bij inspectie bleek Erik’s jas verdwenen. Snel zijn we weer teruggekeerd en gelukkig vonden we de jas, met portemonnee er nog in, in een bocht op de weg liggen.

Daarna reden we verder naar Einsiedeln waar we het beroemde plaatselijke klooster bezochten.

Dit is een perfect onderhouden monument met schilderingen en versieringen die zo overdadig zijn dat je dat met geen mogelijkheid meer mooi kunt noemen.

Uiteraard werd bij elk uitstapje ook aan de interne mens gedacht, waardoor we uiteindelijk moe maar voldaan het laatste stukje naar Luzern konden afleggen. Daar kwamen we rond vijf uur ’s middags aan. Die dag hebben we niet veel meer gedaan dan de spullen op de kamers brengen, wat bier drinken, wat eten en daarna vroeg naar bed om enigszins uitgerust op donderdag aan het toernooi te beginnen.

Het toernooi was met minder dan 100 deelnemers slecht bezet. Hopelijk zijn de sponsors volgend jaar nog eens bereid dit weer te laten organiseren.

In de eerste ronde waren zowel Gerard als Willem ingedeeld tegen IMs, wat normaal gesproken een onmogelijke opgave is. Dick en ik speelden ook tegen sterkere tegenstanders. Alleen Erik had op papier een partij die gewonnen moest kunnen worden, wat hij dan ook deed. Willem’s tegenstander bleek nog niet aanwezig te zijn en na een uur kreeg hij alsnog een andere partij te spelen met aangepaste speelduur. Hoewel de nieuwe opponent een lagere rating had, kon Willem helaas niet de nul voorkomen. Gerard, Dick en ik verloren volgens verwachting. Over mijn partij wil ik niet te veel kwijt, want ondanks dat ik achteraf de partij heb nagekeken heb ik nog geen idee hoe ik de aanval die ik over me heen kreeg had moeten pareren en ik wil de geachte lezers van dit verslag geen suggesties aanreiken om mijn Leeuw aan te pakken…..

De tweede ronde moest Erik het opnemen tegen een sterke Zwitser (rating 2215), maar die partij hield hij knap op remise! Willem kreeg een wat zwakkere tegenstander (rating 1628) en haalde zijn eerste punt. Ook Gerard had het niet moeilijk om een punt te halen tegen zijn Zwitserse opponent (rating 1617). Dick speelde tegen een Zwitserse dame, die aangeduid werd als “het” en haalde in zijn bekende vliegensvlugge stijl zijn tweede nul binnen.

Ik had de pech weer tegen iemand met een veel hogere rating te moeten spelen (1941). Ik behandelde mijn witte opening niet goed en verloor een pion. Ik zag echter mogelijkheden de verkregen ruimte te gebruiken voor een aanval. Even later gaf ik een tweede pion om een zwarte toren te gaan belagen en daarna een kansrijke aanval op de koningsstelling te krijgen.

Na mijn 32^e zet (Le8-d7) is de volgende stelling ontstaan:

Zwart vervolgt met de erg slechte zet 32… Dc7?

Hier gaat echter weer de bekende regel op dat een slechte zet pas een blunder is als de tegenstander er gebruik van weet te maken. In dit geval beging ik dus de blunder om eerst Tf3 te spelen en daarna pas te zien dat ik direct de loper op f6 had kunnen slaan!

33. Txf6 exf6 34. De7+ Hierna kan de toren op b4 gratis geslagen worden en wint wit normaal gesproken. Doordat ik dit na had gelaten kreeg ik verder geen kans meer en beslisten de zwarte vrijpionnen al vrij snel de partij. Ik was die avond niet het vrolijkste gezelschap.

In ronde drie haalde Erik weer heel knap een zwaar bevochten remise. Gerard trof een zware tegenstander (rating 2099) en verloor. Willem trof het niet veel beter (rating 2087) en verloor ook. Dick trof dezelfde tegenstander die Willem in de tweede ronde had, maar redde het niet tegen hem. Door mijn verliespartijen in de eerste twee rondes kreeg ik nu een tegenstander met een lagere rating dan ik zelf had (1560). Het werd echter geen makkelijke partij. Ik speelde aanvallend, maar al mijn pogingen strandden op een stugge verdediging. Op het laatst moest ik zelfs een eeuwig schaak inbouwen om erger te voorkomen. Gelukkig werd mijn tegenstander toen te voorzichtig en kreeg ik de kans om eindelijk een beslissend voordeel te halen en won daarmee mijn eerste punt.

Toen was het vrijdagmiddag en tijd voor de vierde ronde. Erik mocht, door zijn goede resultaten in de voorgaande rondes, tegen een WIM (Woman International Master). Een dame bij wie het niet alleen vanwege haar schaaktalent een genoegen is om tegenover te zitten.

Erik speelde weer erg goed (voor zover ik dat kan bepalen met mijn beperkte inzicht), maar moest uiteindelijk toch het punt laten aan deze schaaktechnisch vaardige dame.

Gerard had een relatief zwakke tegenstander (rating 1716) en kwam in punten weer gelijk met Erik. Dick speelde, net als in de vorige ronde, aan de laatste tafel (48), maar kon weer niet van de hatelijke nul afkomen. Willem en ik troffen elkaar in deze ronde en ik speelde weer met zwart, net als drie dagen daarvoor. Hieronder is te zien hoe Erik er als de kippen bij was om onze vreugde over deze loting vast te leggen.

Willem bleek goed te hebben onthouden wat ik over mijn partij in de eerste ronde had gezegd, want zijn eerste zetten leken erg veel op wat mijn tegenstander de dag daarvoor had gedaan. Er waren gelukkig wel wat verschillen, waardoor ik mijn verdediging overeind kon houden. Daar was overigens meteen alles wel mee gezegd, want Willem schaakte en ik kon alleen maar hopen dat ik de juiste verdedigende zetten bleef doen. Dat deed ik niet. Na Wit’s 38^e zet (Dd2-f2) was de volgende stelling ontstaan:

En ik deed de meest verschrikkelijke zet: 38… Tff7 ??

Uiteraard had ik na Te7 geen enkel probleem gehad.

Nu volgde: 39. Lxe5 Dd7 40 Lxf6 Dxa4 Ik wilde proberen het evenwicht weer enigszins terug te brengen en dacht dat wit nog geen beslissende mataanval zou hebben.

41. De2 b5 !? 42. cxb5 Pxf6 43. Txf6 Dd4+ 44. Df2 ??

Ik had er niet op durven hopen dat mijn opzet zou slagen, maar hiermee verliest wit direct.

44… Txf6 45. Dxd4 Txf1+ 46. Kxf1 cxd4

Willem deed tegen beter weten in nog een zet, maar gaf toen op. Overigens constateerde ik later die avond dat ook de juiste 44^e zet van wit (T6f2) de partij m.i. uiteindelijk niet zou hebben gered, waarmee de ernst van mijn blunder weer iets kon worden afgezwakt. En hiermee was opnieuw de partij Punt tegen Roomer een punt voor Roomer!

Die avond was ik in een aanmerkelijk betere stemming dan de dag daarvoor en liet me in het hotel het wild en het bier goed smaken. Daarna op tijd weer naar bed om de volgende speeldag weer fris te beginnen.

Erik moest in de vijfde ronde tegen een oude jonge bekende, waar hij vorig jaar met moeite remise tegen kon houden ondanks zijn lagere rating (nu 1754, vorig jaar lager). Erik maakte een paar foute keuzes in het eindspel en verloor helaas. Gerard won tegen iemand die opeens wild begon te offeren en baalde van het feit dat voor zijn tegenstander nog geen rating geregistreerd stond. Gezien het slechte spel van deze man, vreesde Gerard de gevolgen voor zijn TPR. Willem voelde zich niet goed en dat uitte zich in zijn spel en hij liep tegen zijn vierde nul aan. Dick speelde aan zijn stamtafel 48 tegen mijn tegenstander van de ochtend daarvoor. Ook nu speelde Dick te snel en te onnauwkeurig. Ik speelde tegen een op papier duidelijk sterkere tegenstander (rating 2004), die mijn te voorzichtige spel afstrafte met pionwinst. Gelukkig wist ik de vrijgekomen lijn goed af te dekken, waardoor er geen direct gevaar dreigde. Toen vroeg mijn tegenstander: “Wollen Sie gewinnen?” Ik kon niet anders dan stamelen dat ik dat niet voor mogelijk hield. “Dann machen wir doch ein Remis?”

En ik hield mijn 50% score…

Die middag haalde Dick eindelijk zijn eerste punt. Hij werd vrij geloot…

Erik moest, zoals Dick ook in de tweede ronde, tegen “het” spelen en won na een lange en moeizame partij. Willem martelde een lange partij tegen een zwakkere tegenstander (1597), maar wist in het eindspel op een mooie manier toch het punt binnen te slepen. Gerard trof weer een sterke tegenstander (rating 2026) en kreeg al snel een stelling, waarvan ik (en Gerard zelf ook) dacht dat het alleen een kwestie van tijd zou zijn voordat hij zou verliezen. Toch wist hij het vol te houden tot een toreneindspel met een pion minder en kreeg het zelfs voor elkaar om de torens van het bord af te krijgen. De teleurgestelde Zwitser testte nog een tijd Gerard’s eindspelkennis over Koning+pion tegen Koning, maar moest uiteindelijk in de remise berusten. Daarmee evenaarde Gerard een ronde voor het einde al zijn score van vorig jaar! Mijn partij kenmerkte zich door mijn respect voor de hogere rating van mijn tegenstander (1877) en de haast die hij had om belangrijke stukken af te ruilen. Ik keek het verloop even aan, maar zag niet dat ik enig voordeel kon halen en bood remise aan. Dit werd zonder nadenken aangenomen.

Ik had van tevoren gehoopt dat ik 3 punten zou halen op dit toernooi, waarmee ik in ieder geval geen rating punten zou verliezen. Het idee dat ik dat doel al voor de laatste ronde had gehaald, zorgde ervoor dat het eten me die avond weer prima smaakte.

We hadden ondertussen gezien dat Dick weer tegen dezelfde tegenstander zou moeten spelen in de laatste ronde, waar Willem zojuist van gewonnen had. Willem stelde zich onmiddellijk tot doel om Dick naar zijn eerste en enige overwinning te coachen en dwong hem een opening uit het hoofd te leren waarvan Willem inschatte dat het de arme man direct in grote problemen zou brengen.

De verdere loting voor de laatste ronde gaf de verwachting dat Erik goede kans had om op 4 punten te eindigen en daarmee Gerard voorbij zou gaan, die opnieuw een sterke tegenstander zou treffen met een rating van maar liefst 2134. Ik hoopte dat ik tegen een rating van 1860 opnieuw een remise zou kunnen spelen, waarmee ik net als Gerard op 3½ zou komen.

Die zondagochtend hebben we na het ontbijt de kamers netjes ontruimd, de bagage alvast in de auto gelegd en sommigen van ons gingen nog een uurtje de frisse buitenlucht in om optimaal voorbereid aan het bord te verschijnen. Iemand anders in onze groep, die ik niet bij naam zal noemen, sloot zich tot het laatste moment in zijn kamer op om zich temidden van zijn boeken op alle eventualiteiten van het edele schaakspel voor te bereiden. Wij deden daar wat lacherig over, maar de uiteindelijke uitslag deed ons beschaamd verstommen!

De laatste ronde was aangebroken en Dick deed met wit keurig wat Willem hem had opgedragen. Ik ging vrij snel na het begin van zijn partij eens kijken en zag dat de zwarte stelling inderdaad een dramatische puinhoop was en Dick stond zelfs een vol paard voor! Willem had dat ondertussen ook gezien en genoot daar zichtbaar van. Toen ik tien minuten later nog eens ging kijken, was Dick echter zo vriendelijk geweest het stuk onnodig weer in te leveren en ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat de witte stelling er zo mogelijk nog puinhopiger uitzag! Gelukkig vond de Zwitser dat tegenover ieder cadeautje er ook iets van zijn kant hoort te komen en zorgde al snel dat zijn dame en koning door dezelfde loper van Dick aangevallen konden worden. Dick had eindelijk zijn overwinning binnen!

Willem won zijn partij overtuigend en eindigde netjes op 3 punten. Erik kwam in een eindspel met drie pionnen meer, maar een stuk minder. Hij had vermoedelijk goede winstkansen, maar moest uiteindelijk in remise berusten. Zijn tegenstander won daarmee waarschijnlijk de ratingprijs tot 1800 (dat noem ik even, omdat bij winst van Erik die prijs vermoedelijk bij mij terecht was gekomen). Gerard kwam in zijn partij een pion voor, maar moest die later weer teruggeven. Gezien de stelling bood hij tot 2 keer toe terecht remise aan, maar zijn tegenstander verwachtte er meer uit te halen, waarschijnlijk mede op basis van het duidelijke verschil in rating. Uiteindelijk viel echter zijn vlag in slechtere stelling en Gerard had zijn totaal op 4½ gebracht! We verwachten dat er nog een deel van het prijzengeld voor hem wordt nagestuurd, omdat een deel van de spelers die op 4½ zijn geëindigd bij de eerste 25 op de ranglijst staan en de daarbij behorende prijzen zullen dan verdeeld worden.

Mijn laatste tegenstander opende met b4, waarvan Gerard uitlegde hoe dat te beantwoorden, maar dat was uren later en toen ik het die morgen tegen me kreeg wist ik niet beter dan gewoon weer de Leeuwopstelling te kiezen. Dat bracht me net zo’n partij als tegen Willem, waarin ik alleen maar aan het verdedigen was. Dit keer leek ik echter geen fouten te maken en werd me remise aangeboden. Dat bracht me op een eindscore van 50% en een TPR, als ik die juist berekend heb, van 1886. Genoeg reden dus om tevreden op het toernooi terug te kijken.

We wachtten de prijsuitreiking niet af, want omdat Dick op maandag alweer zou moeten werken was het zaak om niet te laat te vertrekken. Omstreeks 2 uur die middag vertrokken we weer uit Luzern. Onverwachte pech met de auto zorgde echter voor een oponthoud van een paar uur, waardoor we alsnog ruim na middernacht weer thuis waren.

Daarmee is een weekje schaakvakantie afgesloten, dat mij erg goed bevallen is.

Met hartelijke schaakgroeten,

Paul